Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Για μια Αντιρατσιστική Εκπαίδευση



Τα τελευταία χρόνια και καθώς η χώρα μας μετατράπηκε από χώρα εξαγωγής εργατικού δυναμικού σε χώρα υποδοχής μεταναστών, στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας παρατηρήθηκε ένα καινούριο φαινόμενο, το οποίο δυστυχώς βαίνει αυξανόμενο, και που δεν είναι άλλο από το φαινόμενο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.
Είναι πολύ πιθανόν το φαινόμενο αυτό να προϋπήρχε και απλά τώρα που άλλαξαν οι συνθήκες (οικονομικές – κοινωνικές) να εκδηλώθηκε πιο έντονα. Ανεξάρτητα όμως από αυτό πρέπει να παραδεχτούμε ότι σήμερα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είναι παρόν και πρέπει να βρεθεί τρόπος προκειμένου να το χειριστούμε και να το αντιμετωπίσουμε.
Όπως θα καταλάβατε είμαι από αυτούς οι οποίοι πιστεύουν πως ο ρατσισμός είναι πρόβλημα και όχι από εκείνους οι οποίοι τον θεωρούν σαν μια φυσική εκδήλωση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, σαν ένα φυσικό νόμο.
Επιπροσθέτως, ως εκπαιδευτικός, θεωρώ ότι το ζήτημα αυτό πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο της δουλειάς μας και μέρος της παιδαγωγικής μας παρέμβασης.
Δυστυχώς σήμερα γινόμαστε μάρτυρες αυξανόμενων κρουσμάτων προκατάληψης, ξενοφοβίας και ρατσισμού όχι μόνο στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο αλλά και στο χώρο της ίδιας της εκπαίδευσης.
Δεν είναι λίγες οι φορές που διαβάζουμε ή ακούμε για περιστατικά ρατσιστικής συμπεριφοράς μέσα στο σχολικό περιβάλλον. Ακόμη πιο συχνά ως εκπαιδευτικοί έχουμε κληθεί να επιλύσουμε συγκρούσεις μέσα στις τάξεις μας, οι οποίες είναι ξεκάθαρα ρατσιστικές, είτε πρόκειται για φραστικές επιθέσεις είτε ακόμη και για απροκάλυπτη σωματική βία.
Στα περιστατικά αυτά μπορεί να εμπλέκονται και τα τρία “φυσικά” πρόσωπα του χώρου της εκπαίδευσης δηλαδή ο μαθητής, ο εκπαιδευτικός και ο γονιός σε διάφορους συνδυασμούς.
Γίνεται λοιπόν επιτακτική η ανάγκη να ασχοληθούμε με τα φαινόμενα αυτά, να βρούμε τρόπους και να αναπτύξουμε προγράμματα που θα απευθύνονται και θα αφορούν όλους τους παραπάνω εμπλεκόμενους.
Έχοντας την πεποίθηση ότι υπάρχει άμεση ανάγκη για μια εκπαίδευση σε αντιρατσιστική κατεύθυνση, παρακολούθησα το σεμινάριο «Sensitization training about migration, racism, discrimination, culture and diversity» (Εκπαίδευση ευαισθητοποίησης γύρω από τη μετανάστευση, το ρατσισμό, τις διακρίσεις, τον πολιτισμό και τη διαφορετικότητα).
Το εν λόγω πρόγραμμα υλοποιήθηκε στην Ισλανδία στα πλαίσια του ευρωπαϊκού προγράμματος Δια Βίου Μάθησης Comenius/Υποτροφίες Ενδοϋπηρεσιακής Κατάρτισης Προσωπικού Σχολικής Εκπαίδευσης.
Εκεί δόθηκε η ευκαιρία σε 21 άτομα που σχετίζονται με την εκπαίδευση, από 11 ευρωπαϊκές χώρες να μιλήσουμε για το θέμα της μετανάστευσης και το φαινόμενο του ρατσισμού στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και να προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους για την καταπολέμησή του.
Καταλήξαμε όλοι ότι σπουδαίο ρόλο για την επίτευξη αυτού του στόχου έχει το σχολείο στα πλαίσια μιας Αντιρατσιστικής Εκπαίδευσης.
Η Αντιρατσιστική Εκπαίδευση
Χρησιμοποιώντας τον όρο Αντιρατσιστική Εκπαίδευση εννοούμε μια εκπαίδευση η οποία θα προλαμβάνει την εκδήλωση ρατσιστικών στάσεων και συμπεριφορών διάκρισης ή ακόμη και θα αλλάζει τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Αναμφισβήτητα το σχολείο είναι ο κατάλληλος χώρος για την ανάπτυξη αυτής της προσπάθειας. Μέσα στο σχολείο μπορούν όχι μόνο να καλλιεργηθούν συμπεριφορές και να διαμορφωθούν - στο μέτρο του δυνατού - στάσεις και συνειδήσεις νέων, αλλά να γίνει παρέμβαση και σε ένα μεγάλο τμήμα ενηλίκων. Αναφέρομαι τόσο σε εκπαιδευτικούς συναδέλφους, όσο και σε γονείς.
Συνάδελφοι και γονείς ερχόμαστε σε καθημερινή σχεδόν επαφή, συζητάμε, προβληματιζόμαστε, αγωνιζόμαστε, συμμετέχουμε στους συλλόγους μας και όλα αυτά μέσα στο σχολικό χώρο ή σε συνάρτηση με αυτόν. Υπάρχει λοιπόν η δυνατότητα για την ανάπτυξη προγραμμάτων ενάντια στο ρατσισμό και στους ενήλικες που εμπλέκονται με το σχολείο.
«Γιατί να διδάξουμε για το φαινόμενο του ρατσισμού;»
Σε αυτό το σημείο τίθεται το ερώτημα γιατί να διδάξουμε για το ρατσισμό και τις προκαταλήψεις τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς.
Το ερώτημα αυτό, ίδιο για όλους τους εμπλεκόμενους στην εκπαίδευση, πρέπει να απαντηθεί για την κάθε ομάδα χωριστά.
Μια σειρά από λόγοι συνηγορούν σε αυτό.
Μαθητές:
Καταρχάς τα παιδιά ακούν και μαθαίνουν για το ρατσισμό καθημερινώς μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης, της οικογένειας, του σχολείου και του κύκλου των συνομηλίκων.
Αρχίζουν να μαθαίνουν τη δύναμη του να ανήκεις σε μια πλειοψηφία και να καταλαβαίνουν τις συνέπειες του να ανήκεις σε μια μειονότητα.
Σιγά σιγά αναγνωρίζουν ότι μπορεί να έχουν διαφορετικές προοπτικές σε μια κοινωνία εξαιτίας της εθνότητάς τους.
Έτσι κι αλλιώς αρχίζουν να συζητούν για το ρατσισμό και τις προκαταλήψεις χωρίς καθοδήγηση με ότι αυτό συνεπάγεται σε σχέση με το πού θα καταλήξουν για το ζήτημα.
Τέλος μαθαίνουν μόνο το να συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα στερεότυπα, τις προκαταλήψεις, τις φοβίες του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο μεγαλώνουν. Άρα είναι πιο εύκολο να μάθουν να συμπεριφέρονται ρατσιστικά και όχι αντιρατσιστικά διότι δεν έχουν τη σωστή πληροφόρηση.
Γονείς:
Οι γονείς ανατρέφουν τα παιδιά τους και τους διδάσκουν τις δικές τους αξίες και συμπεριφορές.
Συχνά αθέλητα περνούν στα παιδιά τους τα δικά τους στερεότυπα και προκαταλήψεις που μπορεί να οδηγούν στην εκδήλωση αρνητικών συμπεριφορών για μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων.
Μερικές φορές και οι ίδιοι μπορεί να χρειάζονται επιχειρήματα όταν ανακαλύπτουν τη ρατσιστική συμπεριφορά των παιδιών τους.
Εκπαιδευτικοί:
Μπορεί να έχουν αμφιβολίες για το θέμα και αισθάνονται ότι δεν μπορούν να χειριστούν ένα τέτοιο ζήτημα στην τάξη.
Αισθάνονται ότι χρειάζονται περισσότερη γνώση και επιχειρήματα για να απαντήσουν σε ρατσιστικά σχόλια.
Δεν έχουν σκεφτεί τη δική τους συμπεριφορά απέναντι σε μειονότητες (μετανάστες, Ρομά…).
Μπορεί να μην είναι ενήμεροι για νέες μορφές ρατσισμού και την εκδήλωσή τους.
Ακόμη μπορεί να πιέζονται από την πλειοψηφία για να μην εμπλέκονται σε τέτοια ζητήματα.
Μπορεί να μην γνωρίζουν την πραγματικότητα που βιώνουν οι μειονότητες γιατί δεν έχουν επαφή μαζί τους.
Επίσης μπορεί να φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν ότι παίρνουν το μέρος μιας ομάδας.
Τέλος αποτελούν πρότυπα για τους μαθητές τους, οι οποίοι αναγνωρίζουν και εκτιμούν τις στάσεις τους.
Αν θέλουμε λοιπόν να πάψουμε να είμαστε παθητικοί θεατές σε φαινόμενα όπως ο ρατσισμός, που επηρεάζουν τη ζωή όλων μας και συχνά ‘δηλητηριάζουν’ τη σχολική ζωή, σε μια κοινωνία που είτε το θέλουμε είτε όχι έχει αλλάξει, οφείλουμε ως εκπαιδευτικοί να εμπλακούμε ενεργητικά προς μια τέτοια κατεύθυνση. Ο δρόμος δεν είναι άλλος παρά μέσα από μια Αντιρατσιστική Εκπαίδευση.

Καββαδίας Νικόλαος
Δάσκαλος 3ου Δημ. Σχ. Ζωγράφου

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Το 3ο και 9ο αποχαιρετούν δυό δασκάλες

Εργάστηκαν χρόνια πολλά κοντά μας και μεγάλωσαν μαζί με τα παιδιά! Η κ. Ελένη Κατσιούφη και η κ. Ιωάννα Παρδάλη ολοκλήρωσαν μια πολύχρονη σταδιοδρομία προσφοράς στις νέες γενιές. Τις αποχαιρετούμε με συγκίνηση και αγάπη και πολλές ευχές για υγεία και ξεκούραση!

Χελιδονοφωλιές

 

Με τη βοήθεια της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας στην πλατεία Γαρδένια, μικροί και μεγάλοι διασκεδάσαμε φτιάχνοντας χελιδονοφωλιές για να καλωσορίσουμε τα χελιδόνια που θα επισκεφτούν φέτος την πόλη μας!
Posted by Picasa

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

Το έθιμο της Περπερούνας



Η περπερούνα είναι ένα πανελλήνιο και πανάρχαιο έθιμο για την αναβροχιά. Είναι μια τελετουργία με στοιχεία ομοιοπαθητικής μαγείας και ταυτόχρονη επίκληση του θείου. Στη Θράκη, όταν δεν έβρεχε και κινδύνευαν να χαθούν οι σοδειές από την ξηρασία, οι κάτοικοι ή θα πήγαιναν στην εκκλησιά να κάνουν παράκληση ή …. θα έκαναν μια «Πιρπιρούνα».
Μαζεύονταν οι κοπέλες κι έντυναν ένα κορίτσι με πρασινάδες και αγριόχορτα. Έπαιρναν και ένα δυο δοχεία με νερό και μια φούντα από χορτάρια και γυρνούσαν στο χωριό τραγουδώντας την «Πιρπιρούνα».
Όποιον συναντούσαν στο δρόμο τον ράντιζαν με το νερό και του τραγουδούσαν. Σε κάθε σπίτι που έφταναν, έβγαινε η νοικοκυρά και έβρεχε τα χόρτα της Πιρπιρούνας. Τινάζονταν η Πιρπιρούνα και έπεφταν οι σταγόνες στο έδαφος όπως η βροχή.
Μετά η κάθε νοικοκυρά τους έδινε αυγά, τυρί, βούτυρο, αλεύρι. Μόλις τελείωναν την επίσκεψη σε όλο το χωριό, πήγαιναν σε ένα σπίτι και με ότι είχαν μαζέψει στα καλάθια τους έφτιαχναν πίτες. Τις έψηναν, τις έτρωγαν και χόρευαν.

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2009

Περιμένουμε επισκέψεις!


Φέτος το σχολείο μας συμμετέχει για 2η χρονιά στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Comenius "Το Κοινοβούλιο των μαθητών για το Περιβάλλον"στο οποίο συμμετέχουν άλλα δύο σχολεία από τη Βουλγαρία και την Τσεχία. Στις 31 Μαρτίου το σχολείο μας περιμένει τους δασκάλους από τις χώρες αυτές και την 1η Απριλίου θα γίνει μια πανηγυρική συνεδρίαση για την υποδοχή τους με πολλά θέματα που θα συζητήσουμε για το περιβάλλον και πολλές παρουσιάσεις από εμάς τους μαθητές.

Γαλάνης, Σκεύης, Γιακουμάτος, (όλοι Α.!)

Δεντροφύτευση στον Υμηττό


Στις 15 Φεβρουαρίου τραβήξαμε για τον Υμηττό προς τη μεριά της Γλυφάδας. Αυτοί που οργάνωσαν τη δεντροφύτευση ήταν οι δήμοι Βούλας και Γλυφάδας. Επίσης, βοήθησε και η ΣΠΑΥ και το ΣΚΑΙ. Εμείς πήγαμε με το Δήμο Ζωγράφου που συμμετείχε στην προσπάθεια να γεμίσει με πράσινο το κοντινό μας βουνό. Στο βουνό υπήρχαν 19 πτέρυγες. Εμείς ήμασταν στην πτέρυγα 10. Eκεί, βρήκαμε έτοιμες τις τρύπες και τα δέντρα μέσα σε αυτές. Το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να βγάλουμε το δεντράκι από τη γλάστρα και να το βάλουμε στη θέση του. Το πότισμα είχε αναλάβει η Πυροσβεστική. Στο τέλος της ημέρας ήμασταν όλοι κουρασμένοι αλλά άξιζε τον κόπο γιατί σε λίγα χρόνια θα μπορούμε να κάνουμε τον περίπατό μας σε μια καταπράσινη περιοχή και να παίζουμε κάτω από τις σκιές των δικών μας δέντρων.

Ευπειθώς αναφέρουμε οι δεντροφυτευτές: Χρυσάγης, Χριστόπουλος Σιδέρης και Στεργιανός

Το αρκουδάκι μας


Ο Κυριάκος, μια καφέ αρκούδα που ζει στο Νυμφαίο είναι από πέρυσι ο νέος συμμαθητής των μαθητών του σχολείου μας. Η υιοθεσία του από τους μικρούς μαθητές είναι γεγονός και με μεγάλη χαρά περιμένουμε τα νέα του από την ομάδα του Αρκτούρου.

Τρίτη 17 Μαρτίου 2009

Ηπειρώτικος γάμος


Εδώ και καιρό οι δύο έκτες του 3ου και 9ου Δημοτικών Σχολείων ετοιμάζαμε ένα παραδοσιακό δρώμενο για την αναπαράσταση του ηπειρώτικου γάμου. Κάναμε πολλές πρόβες μέχρι την Τρίτη 24 Φεβρουαρίου οπότε και το παρουσιάσαμε. Ξεκινήσαμε με το στόλισμα του φλάμπουρου και συνεχίσαμε με το στόλισμα της νύφης από την κομμώτρια. Ακολούθησε το ξύρισμα του γαμπρού από το βλάμη. Μετά ήταν ο αποχαιρετισμός της νύφης από τον πατέρα και τη μάνα. Ύστερα ο γαμπρός πήγε τη νύφη στα πεθερικά με το χορό του κουμπάρου. Στο τέλος η νύφη πέταξε την κουλούρα την οποία και φάγαμε. Τέλος, ακολούθησε ο χορός «Λιποθυμιάρικος».
Μετά τον Ηπειρώτικο γάμο ακολούθησαν αποκριάτικα παραδοσιακά τραγούδια όπως «Πως το τρίβουν το πιπέρι», «Τα κουκιά» και το «Κούνα, κούνα». Το πρώτο τραγούδι είναι ένας παλιός αποκριάτικος χορός που χορεύεται μόνο με άνδρες που κάνουν ότι λέει το τραγούδι. Τρίβουν το πιπέρι με το γόνα, για παράδειγμα και ο κόσμος που παρακολουθεί γελάει. «Τα κουκιά» είναι επίσης παλιός αποκριάτικος χορός που χορεύεται από αγόρια και κορίτσια. Μας δείχνει πως φύτευαν, πότιζαν και μάζευαν τα κουκιά. Τέλος, το «κούνα, κούνα» χορεύεται μόνο από αγόρια που φορούν φέσια και κουνάνε τις φούντες τους.

Παπαγεωργίου E., Χριστιά N., Μυλωνά M., Κάμπα Σ., Σταυρουλάκης Γ., Παπάς Π.

Ένα δέντρο, ένα μήνυμα αγάπης από την πόλη μας και το 3ο Δημοτικό Σχολείο Ζωγράφου

Στο διάστημα 3-7 Σεπτεμβρίου 2008 μια ομάδα εκπαιδευτικών από το 3ο Δημοτικό Σχολείο της πόλης μας αποτελούμενη από τη Διευθύντρια του σχολείου κ. Παπαγεωργάκη Βασιλική και τους κ. Νικόλαο Καββαδία, Σταυρούλα Τζήκα, Ασπασία Χαρλαμπίτα, και Γιούλη Γύφτουλα επισκέφθηκαν το σχολείο Základní škola s rozšířenouvýukou jazyků
Bronzová στην Πράγα. Η επίσκεψη εντάσσεται στα πλαίσια της συνεργασίας των σχολείων τα οποία μαζί με ένα τρίτο σχολικό ίδρυμα από τη Βουλγαρία εκπονούν ένα Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Comenius με θέμα «Το Κοινοβούλιο των Μαθητών για το Περιβάλλον». Οι εκπαιδευτικοί είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά ένα διαφορετικό σχολικό περιβάλλον, να ξεναγηθούν στην πόλη της Πράγας, και στο Δημαρχείο της περιοχής αλλά και να στείλουν ένα μήνυμα αγάπης και συνεργασίας φυτεύοντας ένα δέντρο στο πάρκο της περιοχής. Σε μια όμορφη τελετή που οργανώθηκε από το σχολείο αλλά και το Δήμο και καλύφθηκε τηλεοπτικά, οι εκπρόσωποι των τριών σχολείων μαζί με μικρούς μαθητές πρόσθεσαν τρεις μοσχολεμονιές σε ένα όμορφο πάρκο δίνοντας το δικό τους μήνυμα σεβασμού για το πράσινο. Ιδιαίτερα θερμή υπήρξε η υποδοχή από τις τοπικές αρχές ενώ σε όλους έκανε εντύπωση η πράσινη στέγη του Δημαρχείου.
Με μεγάλη χαρά περιμένουμε να ανταποδώσουμε τη φιλοξενία τους όταν επισκεφθούν ξανά την πόλη μας τον ερχόμενο Απρίλιο και να τους ξεναγήσουμε στο Δήμο μας που στηρίζει ευγενικά την πορεία αυτής της συνεργασίας από την αρχή της.

Η ιστορία του σχολείου μας σε λίγες γραμμές

Το 3ο Δημοτικό Σχολείο Ζωγράφου είναι ένα από τα 17 δημόσια δημοτικά σχολεία της πόλης του Ζωγράφου, μιας πυκνοκατοικημένης αστικής περιοχής πολύ κοντά στο κέντρο της Αθήνας που αριθμεί περίπου 81.435 κατοίκους σύμφωνα με τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας μετά την απογραφή του 2001. Γεωγραφικά βρίσκεται πολύ κοντά στην Πανεπιστημιούπολη και στους πρόποδες του Υμηττού και καλύπτει τις ανάγκες μιας αρκετά μεγάλης σχολικής περιφέρειας.
Ιδρύθηκε με το υπ. αριθ. 30/22-2-1962 ΦΕΚ προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες μιας περιοχής η οποία σε τίποτα δεν θύμιζε την πυκνοδομημένη και με ελάχιστο πράσινο γειτονιά του λεκανοπεδίου που είναι σήμερα. Μια έρευνα στα αρχεία του σχολείου αποδίδει τα παρακάτω στοιχεία:
1962: Ίδρυση του σχολείου στην περιοχή Αγίου Νικολάου Ζωγράφου
1963: Το σχολείο αριθμεί 170 μαθητές
1964: Το σχολείο προάγεται από 4/θέσιο σε 6/θέσιο
1965: Λόγω της συνεχούς αύξησης μαθητικού πληθυσμού ανατίθεται η σύνταξη μελέτης για ανέγερση κτιρίου στην σημερινή τοποθεσία
1966: Οι μαθητές ανέρχονται στους 263 και το σχολείο γίνεται 7/θέσιο
1970: Παραδίδεται το νέο κτιριακό συγκρότημα (Κρίνων 28) με 8 αρχικά αίθουσες και προσθήκη άλλων 8, το σχολείο προάγεται σε 10/θέσιο
1972: Ο αριθμός των οργανικών θέσεων αυξάνεται σε 12
1973: Η δυναμικότητα του σχολείου φτάνει τους 676 μαθητές (363 άρρενες, 313 θήλεις) και τους 12 εκπαιδευτικούς, ο Υποδιευθυντής σε έγγραφό του προς την Α Περιφέρεια Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθηνών αναφέρει χαρακτηριστικά «κατά έτος αυξάνονται εκατό, εκρηκτική αύξησις»
1981: Στο συγκρότημα συστεγάζονται τα 3ο, 9ο και 13ο Δημοτικά Σχολεία με 40 τμήματα στο σύνολο
1997: Σταματάει η λειτουργία των σχολείων σε διπλή βάρδια μετά την κατάργηση των δύο συστεγαζόμενων σχολείων 13ου και 18ου
2009: Το σχολείο συστεγάζεται με το 9ο Δημοτικό Σχολείο, αριθμεί 146 μαθητές σε 8 τμήματα με μέσο όρο 18 παιδιών ανά τμήμα και οργανικότητα 8θέσιου ενώ λειτουργεί και σαν Ολοήμερο.